mobham
|
در آنجایی که پر بودم از خالی تو در آن لحظه ای که باور نبودنت ممکن نبود در آن کویر بی کسی ذهنم به جایی نمیرسید دلم گرفته بود از تقدیر جدایی دلم گرفته بود که چرا تنها برای من میماند نا گفتنی ها که چرا برای من میماند سرنوشتی که آرامش درآن سرگردان است بس خیال ذهنه مرا پر کرده بود... جز او کسی را نداشتم که گله کنم برایش.. پیری چن بار مرا صدا زد که چرا دلگیرو پریشانی؟ جواب من چه بود!!!آه... بی آنکه چیزی بگویم دستم را گرفت و با لبخند گفت؟خدا بهترین ها را می آزماید اما من که بهترین نبودم!!! به خود آمدم که چقدر خوب است که خذا در بازی سرنوشت مرا هم به عنوان بازیگر خودش انتخاب کرده است خدایا هیچوقت مرا رها نگذار ،آری بگذار دردها برایه من باشد که همیشه صدایت کنم...
پدر و مادر با ارزشترین وبا برکت ترینن تو زندگی.. چرا بعضی وقتا بی مهری میکنیم چرا بعضی وقتا یادمون میره به دعاهاشون نیاز داریم.... فرزند عزیزم آن زمان که مرا پیر و از کار افتاده یافتی رهایم نکن اگر هنگام غذا خوردن لباس را کثیف کردم و یا نتوانستم لباسهایم را بپوشم اگر صحبت هایم تکراری و خسته کننده است صبور باش و درکم کن به یاد بیاور وقتی کوچک بودی مجبور میشدم روزی چند بار لباسهایت را عوض کنم برای سرگرمی یا خواباندنت مجبور میشدم بارها و بارها داستانی را برایت تعریف کنم وقتی نمیخواهم به حمام بروم مرا سرزنش و شرمنده نکن وقتی بی خبر از پیشرفتها و دنیای امروز سوالاتی میکنم،با تمسخر به من ننگر وقتی برای ادای کلمات یا مطلبی حافظه ام یاری نمیکند،فرصت بده و عصبانی نشو وقتی پاهایم توان راه رفتن ندارند،دستانت را به من بده...همانگونه که تو اولین قدمهایت را کنار من برمیداشتی زمانی که میگویم دیگر نمیخواهم زنده بمانم و میخواهم بمیرم،عصبانی نشو روزی خودت میفهمی از اینکه در کنارت و مزاحم تو هستم،خسته و عصبانی نشو یاریم کن همانگونه که من یاریت کردم کمک کن تا با نیرو و شکیبایی تو این راه را به پایان برسانم...
کودکی که لنگه کفشش را امواج از او گرفته بود روی ساحل نوشت:دریا دزد کفشهای من پیرمردی که از دریا ماهی گرفته بود روی ساحل نوشت دریا سخاومند ترین سفره هستی موج آمد و جملات را با خود شست تنها این جمله باقی ماند"حرفها ی دیگران را در وسعت خویش حل کن تا همیشه دریا بمانی.
کودکی با پایه برهنه در زمستان روی برفها ایستاده بود و به ویترین فروشگاهی نگاه میکرد. زنی در حال عبور کودک را دید و او را به فروشگاه برد و برایش کفش و لباس خرید بعد رو به کودک کردو گفت:مواظبه خودت باش. کودک گفت:ببخشید خانوم شما خدا هستید؟ زن گفت:نه فقط من یکی از بنده های خدا هستم کودک گفت میدانستم با او نسبتی داری این یعنی معرفت یعنی بزارید به هم کمک کنیم تا خدا هم به ما کمک کنه به خدا دنیا ارزششو نداره...بزارید با هم باشیم |
About
به وبلاگم خوش اومدید،امیدوارم از مطالبم خوشتون بیاد و براتون جالب باشه.خیلی از چیزا برا من عجیبن و خیلی سوال بی جواب دارم امیدوارم هیچ سوالی بی جواب نمونه هیچوقت ...از دروغ و آدمایه دروغگوام بیزارم Archivesاسفند 1392مهر 1392 شهريور 1392 آبان 1391 مهر 1391 شهريور 1391 مرداد 1391 Authorselahe mohammadiLinks
عنوان لینک
LinkDump
خبرچین |
تبادل
لینک هوشمند
